یلدا
تمدنهای تاریک تنت را
به فرهنگ پر از زیبائیم ده
بیا جغرافیای سینه ات را
به تاریخ پر از تنهائیم ده
........
بکش نقاشی لبهای خود را
به کاغذهای رخسار سپیدم
نترس از آن تلنگرهای نمناک
که من با این اشارتها رفیقم
........
تن سنگین خود را چون زمستان
بکش بر رخوت شبهای پائیز
برای لحظه ئی با این گریبان
به یمن شام یلدا شو گلاویز
........
برای بازی لبهای تازه
من از بزاق ذوق خود چکیدم
شدم شادان زاصطکاک لبها
تو هم حظ کن ازین بازی ( عزیزم )
........
شده یلدای تاریکی خدایا
شبانگاه پر از تنهائی ما
چنان از چله ها دلگیرو خسته ام
که خشکید شوق من از شعر یلدا !
........
تقدیم به تمامی ایرانیان آریائی . خصوصا آنانکه یلدایشان در تنهائی طی شد !
عاقبت مرغ عشق در شهر کویری !
سردوساکت ، خشک و خالی
درحصارشهرخشکی
باهبوط برف ریزکهای تیز
مات و منگ و ملتهب
همچنان بیگانه ئی
آواره آواره ام
وای .. وای .. وای ..
چه غریبست اینجا
مردها زن ها
همگی دور و غریبند
سرد و غریب
مردهایش زیر ابروهای خود برداشته
عشوه گر طنازولعبت گشته اند
مسخره ست !
درکمرها (قر ) فراوان میدهند !
..................
دخترانش
بی محبت ، سرد ، بی تفاوت ، فانتزی
حتی ،از .. ازسلامی ساده
چه هراس فجیعی دارند !!
...وهمین دخترکان ....
مرغ عشق را در قفس
ازبهرلذت میکنند
در حقیقت با قفس
دارند به آزادی محبت میکنند !
>> اینچنین اظهار عزت میکنند <<
روزها ، شبها
روبروی آینه
برتراز باسن و ماتیک خود
خویش را به شدت غرق فکرت میکنند
یا به شدت یا به دقت میکنند !
مسخره ست !
مضحک ست ... ادعای باکلاسی یا که بدعت میکنند!!!!... وای وای
(بگذریم ....)
درمدح علی اصغر
ازقتال آنهمه خونین کفن درکربلا
صحنه ای درپیش چشمانم مکررمیرود
روبه میدانی که دارد کوفیان درخود نهان
کودکی شش ماهه چون عباس واکبرمیرود
ازرباب آید اگر گلبانگ لالائی به گوش
روی دست زینبش قنداقه پرپر میرود
روبه اقیانوس خونینی که دارد نینوا
جوی سرخ لاله ها ازخون اصغرمیرود
بهراستمداد سالارشهیدان باشتاب
سوی تیرحرمله باشوق مادرمیرود
جرعه ئی ازعلقمه گرشددریغ کام او
کام خشکش باعطش تاحوض کوثرمیرود
تاشودسیراب اصغرازدل دریای جود
بهراستسقای او زهرای اطهرمیرود