یلدا

تمدنهای تاریک تنت را 

به فرهنگ پر از زیبائیم ده 

بیا جغرافیای سینه ات را 

به تاریخ پر از تنهائیم ده 

          ........ 

بکش نقاشی لبهای خود را 

به کاغذهای رخسار سپیدم 

نترس از آن تلنگرهای نمناک 

که من با این اشارتها رفیقم 

          ........ 

تن سنگین خود را چون زمستان 

بکش بر رخوت شبهای پائیز 

برای لحظه ئی با این گریبان 

به یمن شام یلدا شو گلاویز 

          ........  

برای بازی لبهای تازه 

من از بزاق ذوق خود چکیدم 

شدم  شادان زاصطکاک لبها 

تو هم حظ کن ازین بازی ( عزیزم ) 

          ........  

شده یلدای تاریکی خدایا 

شبانگاه پر از تنهائی ما 

چنان از چله ها دلگیرو خسته ام 

که خشکید شوق من از شعر یلدا ! 

          ........  

تقدیم به تمامی ایرانیان آریائی . خصوصا آنانکه یلدایشان در تنهائی طی شد !