روزگارا

تقدیم به خودش  

روزگارا بس کن ودیگرپریشانم مکن

اینهمه درگیرخویش ازخودگریزانم مکن

منکه بابوی بهارأرمنی باشم غریب

خواهشأ خوارخزان أرمنستانم مکن

آشنا بگذار دست رد زندبرسینه أم

مرحمت فرموده محتاج غریبانم مکن

گرمرادازآتش زرتشت حاصل نایدم

لطف زرتشتی میان خرمنستانم مکن

سرو مارا کی ثمرریزدازآن بالابه زیر

بی ثمر پا درپی سروخرامانم مکن

منکه هرشب سوزم ازاین زمهریرلرزه ها

لطف کن دیگررها دراین زمستانم مکن

منکه طنازی کنم مرگ معلق رابه شوق

گواجل کی نازنین  عزم عزیزانم مکن

جان من درهجریاردیگران گرشدتلف 

بی جهت جانم دگر درگیرهجرانم مکن

من شریفی لطف والطاف تورادارم هنوز

روزگاراالتفاتی کن پشیمانم مکن 

شریفی 09-8-1390