در مدح علی اصغر
ازقتال آنهمه خونین کفن درکربلا
صحنه ای درپیش چشمانم مکررمیرود
روبه میدانی که دارد کوفیان درخود نهان
کودکی شش ماهه چون عباس واکبرمیرود
ازرباب آید اگر گلبانگ لالائی به گوش
روی دست زینبش قنداقه پرپر میرود
روبه اقیانوس خونینی که دارد نینوا
جوی سرخ لاله ها ازخون اصغرمیرود
بهراستمداد سالارشهیدان باشتاب
سوی تیرحرمله باشوق مادرمیرود
جرعه ئی ازعلقمه گرشددریغ کام او
کام خشکش باعطش تاحوض کوثرمیرود
تاشودسیراب اصغرازدل دریای جود
بهراستسقای او زهرای اطهرمیرود
بی وفاگل
گلی روزی به خاکم ریشه ای داشت
ومن گلدان شادی بودم ای دوست
ولی ناگه جدایی با درنگش
بکند از آنهمه رویای من پوست
***
به رسم بی وفاکیشان عالم
برفت درباغی از آواز و بلبل
دران وضعی که حال من بدید او
مدارائی نکرد آن بی وفاگل
***
به جای پیچک و گلدان شادش
سفالی مانده اما سرد و بی مهر
و خشکید در گلو شوقی که هر صبح
به ضربآهنگ شبنم میسرود شعر
***
به جز تنهایی و فریاد خاموش
دراین خانه نمیبینم کسی را
و چون گوشی بدهکارت نباشد
شریفا بس کن این خنیاگری را
***
موج امامت از برکه ی غدیر بر عموم شیعیان تبریک